گفتوگو با نصرالله سجادی
در کشور خیلی چیزها را نداریم؛ فقط فشنگ و مهمات نیست
کمیته بینالمللی المپیک (IOC) با وجود شرایط بحرانی کرونا در سراسر نقاط دنیا همچنان با اطمینان خاطر کامل از برگزاری بازیهای المپیک 2020 توکیو حرف میزند؛ بازیهایی که قرار بود تابستان سال گذشته برگزار شود، اما به خاطر کووید 19 یک سال به تعویق افتاد. در فاصله سه ماه مانده تا آغاز بزرگترین رویداد ورزشی جهان، با نصرالله سجادی همکلام شدیم تا در جریان اوضاع و احوال کاروان ورزشی ایران قرار بگیریم. سجادی که به او لقب مرد تکرارناپذیر ورزش را دادهاند، برای پنجمینبار سرپرستی کاروان ورزش کشور را در المپیک توکیو بر عهده دارد. گفتوگوی او را با «شرق» میخوانید.
از بحث برگزاری المپیک ۲۰۲۰ شروع کنیم. اینطور که به نظر میرسد، با وجود کرونا، بازیها برگزار میشود. در یک سال گذشته کووید 19 فرازونشیب زیادی را در دنیا به وجود آورده است. بااینحال کشور میزبان و کمیته بینالمللی المپیک، عزمشان جزم است که بازیها را برگزار کنند. به نظر میرسد المپیک برگزار شود. روالی که برای همه دورههای المپیک بوده، الان هم در جریان است. تاریخها و موعدها سر جایش است. با میزبان ارتباط کامل داریم، فقط دورههای گذشته، قبل از بازیهای ممکن بود جلساتی را حضوری بگذاریم که درحالحاضر وبیناری برگزار میشود. با توجه به اینکه واکسن هم در همه کشورها دارد تزریق میشود، باید بگویم برگزاری المپیک قطعی است. پیشتر عنوان شد همه ورزشکاران برای حضور در توکیو باید واکسن بزنند... IOC اول گفت همه کشورها باید به اجبار واکسن بزنند، اما حالا این موضوع را بر عهده خود کشورها گذاشته است. در عین حال، به همه کشورها گفتهاند درخصوص ارسال واکسن به آنها کمک میکنند. چین هم اعلام آمادگی کرده که هر کشوری برای حضور در المپیک واکسن بخواهد، در اختیارش قرار میدهد؛ به شرطی که دولت آنها تأیید کند. IOC حتی گفته تمام هزینههای واکسن را تا دو برابر نیاز هر کشوری میدهد. آخرین صحبتی هم که IOC در خصوص المپیک 2020 داشته، گفته ورزشکاران فقط باید در تمرینات و مسابقات شرکت کنند و در دهکده اقامت داشته باشند و داخل شهر اصلا نمیتوانند تردد داشته باشند. این خودش یک نوع قرنطینه است. سالنها تنها یکپنجم ظرفیت تماشاگر خواهد داشت و هیچ تماشاگر خارجی و توریستی را هم نمیپذیرند. برنامه کاروان ورزش ایران برای واکسن چیست؟ ما هفته پیش از فدراسیونها خواستیم اسامی افراد شرکتکننده، حریفتمرینیها و نفراتی را که در این فاصله سهماهه شانس کسب سهمیه دارند، اعلام کنند تا درباره اختصاص واکسن برایشان برنامهریزی کنیم؛ مثلا به تیم ملی والیبال گفتیم 24 اسم به ما بدهند. کسانی باشند که تیم از بین آنها انتخاب میشود. همراهان تیمها را هم در نظر گرفتیم. اسامی را به وزارت ورزش دادیم و آنها هم به وزارت بهداشت و درمان دادند. اینطور که گفتهاند بهزودی واکسیناسیون آغاز میشود. نگفتند از چه کشوری واکسن را خریداری میکنند؟ چون به ورزشکاران پارالمپیکی واکسن چینی زدند و برخی از آنها به دلیل نداشتن اطمینان کامل از ایمنی واکسنها از مصرف آن خودداری کردند. ما اجباری برای هیچ ورزشکاری نداریم که حتما واکسن بزند. به هر حال واکسینهشدن یک موضوع شخصی و اختیاری است. دخالتی هم در تهیه واکسن نداریم. ما باید در سیستم بهداشتی کشور جلو برویم. برایمان فرقی نمیکند چه واکسنی بزنیم. ضمن اینکه درصد ایمنی همه واکسنها آنطور که میگویند بالاست و تقریبا مشابه هم هستند. احتمالا تا آخر ماه کار واکسیناسیون کاروان انجام شود. برسیم به بحث وضعیت رشتههای المپیکی. مهمترین رشته برای ما طبیعتا کشتی است که نیمی از سهمیهها را نگرفته است؛ هم در کشتی آزاد و هم کشتی فرنگی سه سهمیه بیشتر نتوانستیم بگیریم. کار این دو تیم برای تکمیلکردن سهمیهها واقعا سخت است. نگران کسب سهمیه در این دو رشته نیستید؟ به هر حال کشتی داروندار ما در همه المپیکها بوده است. صحبکردن در این شرایط خیلی سخت است. شاید برای فدراسیون کشتی هم سخت باشد که بخواهد عملکرد تیمهایش را پیشبینی کند. بیشتر از یک سال است که کرونا بوده و تیمها در مسابقهای شرکت نکردهاند و از حریفانشان خبر ندارند؛ بنابراین نمیتوان در این وضعیت اظهارنظر مشخصی داشت؛ اما به نظر من تمرینات تیم کشتی در این مدت کرونا خیلی مرتب انجام شده است. اما سرمربیان هر دو تیم میگویند خیلی کارمان در انتخابی آسیا سخت است و خیلی امیدوارانه حرف نمیزنند! بله، میگویند سخت است، اما شدنی که ایست. این بحثهای فنی است که مربوط به خودشان میشود. قطعا نظرات فنی مربیان و مسئولان فدراسیون صائب است. آنها از نزدیک شرایط خودشان را میبینند و میدانند چه بگویند. همه نگاهها در کشتی سمت یزدانی است. فکر میکنید بتوانیم طلای المپیک ریو را دوباره توسط این آزادکار تکرار کنیم؟ علیرضا دبیر خودش میگوید ما یک برنز بیشتر در کشتی آزاد المپیک نمیگیریم. این نظر ایشان است. من راستش درمورد تعداد مدال و رنگ مدال هیچوقت صحبت نمیکنم. در ورزش پیشبینی خیلی سخت است. حالا هر رشتهای باشد. این ورزشها که تازه رکوردی هم نیست. رکوردی هم باشد سخت است. یک وقتی پیش میآید که ورزشکار در آن روز نمیتواند رکوردش را بزند. یک طلا ممکن است هیچ شود. در رشتههایی که مبارزهای و دو به دو است که دیگر شرایط مشکلتر است. در ورزش اتفاقات زیادی میافتد. در نتیجه من پیشبینی نمیکنم. میتوانم بگویم در کشتی ما مدال میآوریم اما این را که دقیق رنگش چیست، نمیگویم. پس در کشتی مدال میآوریم؟ قطعا باید بیاوریم. اگر در کشتی نیاوریم، در چه رشتهای باید مدال بگیریم؟ البته باید بگذاریم این بچهها در مسابقات شرکت کنند. خوشبختانه مسابقات دارد شروع میشود. مثلا والیبال میخواهد برود لیگ جهانی. همین لیگ جهانی خودش ملاک خوبی است. همه 12 تیمی که در المپیک شرکت میکنند و در لیگ جهانی هستند. آنوقت میشود بالای 60 تا 70 درصد ارزیابی کرد. ضمن اینکه مربی خوبی را هم آوردهاند و باید امیدوار بود. وزنهبرداری هم که یک کلاف سردرگم است؛ سهراب مرادی هنوز سهمیه نگرفته اما امیدها همه به مدالآوری اوست. کیانوش رستمی هم که هربار یک ساز تازه میزند. در وزنهبرداری چهار نفر داریم که دنبال کسب سهمیه هستند. سهماهونیم زمان داریم و باید در این مدت ایرادها را برطرف کنیم؛ چراکه در این دوره تنها شانس کسب دو سهمیه داریم. درمورد سهراب میدانم شرایطش خوب است. حالا کمردردش گاهی سراغش میآید. علی داوودی خوب است. بقیه نفرات هم دارند تلاششان را میکنند. تیراندازی جزء رشتههایی است که به اندازه کشتی برای کاروان سهمیه گرفته. ملیپوشان این رشته اما در سال منتهی به المپیک مدام درگیر بودند. از مشکلات سرمربی تیم تا نبود فشنگ و مهمات. وضع این تیم چطور است؟ تهیه فشنگ واقعا دست ما نیست. این مسئله اصلا ربطی به المپیک ندارد. از گذشته همینطور بوده است. همیشه روال برای تیراندازی اینطور بود که در سفرهایی که برای مسابقات میرفتند، فشنگ خریداری میکردند و به کشور میآوردند. درحالحاضر مسابقات شروع شده و در این سفرهایی که میروند، میتوانند مثل گذشته فشنگ خریداری میکنند. ما خیلی چیزهای دیگر را در کشور نداریم. فقط فشنگ و مهمات که نیست. اینها همه برگرفته از شرایطی است که در کشورمان وجود دارد. فکر میکنم تا المپیک شرایطشان برای ذخیره مهمات خوب میشود. تیراندازان میخواستند به آلمان بروند اما فعلا به خاطر کرونا مرزها بسته است. اینها معمولا به آلمان میرفتند و فشنگ تهیه میکردند. یعنی میخواهم بگویم اگر کرونا هم نبود، ما اینجا فشنگی که از نظر کیفیت و فنی بشود استفاده کرد، نداشتیم. به نظرتان تیراندازان در این دوره میتوانند نتیجه بهتری از دو دوره قبل بگیرند؟ مدالگرفتن در این رشته واقعا سخت است اما حداقل میتوانند به عنوانی بهتر از ششمی برسند؟ احتمالش هست. چون واقعا بچههای خوبی هستند. ترکیب تیم هم جوان است و هم باتجربه. سرمربی تیم ملی هم کارش را خوب میداند. مسائل و اختلافنظرهایی داشتند که برطرف شد. من اعتقادم این است این تیم و کسانی که المپیک نرفتند، در بازیهای آسیایی سال آینده نتایج خوبی میگیرند. معلوم نیست که آن موقع من باشم یا نباشم. اظهارنظرم را فنی میگویم و به خاطر کشور حرف میزنم. سرمربی هم تحلیلش این است که این بچهها و نفراتی که المپیکی نیستند، در بازیهای آسیایی 2022 جزء خوبها باشند. فکر میکنم ایدئالترین رشتهای که ما داریم و میتوانیم راجع به کسب مدال طلای المپیک آن حرف بزنیم کاراته است. این موضوع را قبول دارید؟ بله، بچههای کاراته به نظر من خیلی خوب هستند. اطلاعات خود ما هم همین است. البته ما به مدالآوری در کشتی و وزنهبرداری هم امید داریم. کاراته درست است که برای اولین بار به المپیک میرود اما واقعا یک تیم المپیکی است. شاکله این تیم قهرمانهای جهان و میداندیده هستند. این برای ما مهم است. آنها میخواهند در کشوری مسابقه دهند که خودش مهد کاراته است. ژاپن روی مدالهای کاراته حساب باز کرده است. مثلا تیم کشتی ما از نظر من المپیکی است. مربیان را نگاه میکنی آدمهایی هستند که تجربه میدان المپیک دارند. هرچند تیم کشتی فرنگی جوان است ولی خوب و باانگیزه بالا هستند. آزاد هم خوب است. وزنهبرداری هم بالاخره هرکدام که بروند، میداندیده هستند. والیبال ما اسکلتش در المپیک قبلی شرکت کرده است. قطعا اینها تجربیات بالایی دارند؛ بنابراین نمیشود گفت فقط کاراته ایدئال است. من به خود کاراتهکاران گفتم یک فرصت بیشتر در عمرتان برای حضور در المپیک نیست. معلوم نیست که در آینده مثلا المپیک 2028 کاراته باشد. انصافا خوب کار کردند و مربیانشان هم باتجربهاند. ما دوره قبل در تکواندو بهواسطه کیمیا علیزاده اولین مدال زنان ایران در المپیک را گرفتیم. در این دوره دیگر او را نداریم. فکر میکنید در انتخابی آسیا اگر سهمیه بگیریم، میتوانیم دوباره در بخش زنان مدالآور باشیم؟ تحلیل خود فدراسیون تکواندو این نیست. آنها گفتند اگر سهمیه هم بگیریم، نمیتوانیم مدالی بگیریم. این فدراسیون بیشتر تمرکزشان روی دو نماینده تیم ملی مردان است که مدال بگیرند. تیم ملی شمشیربازی سابر هم وضعیت خوبی دارد. الان جزء بهترینهای دنیاست؛ اما از طرفی این تعویق المپیک باعث شده مجتبی عابدینی را که بازیکن اصلی این تیم است، با چالش مواجه کند. اینکه سن او بالا برود و مصدوم شود. ما بیشتر به مدال تیمی شمشمیربازی امیدواریم تا انفرادی. هشت تیم در المپیک حضور دارند، سابر ایران اگر یک برد بگیرد که احتمالش هم خیلی زیاد است، وارد جمع چهار تیم میشود. آنجا از نظر چیدمان، حدس این است که به هرکدام از سه تیم دیگر بخورند، میتوانند صاحب پیروزی شوند؛ چراکه بارها با رقبا مسابقه دادند، بردند و باختند. اینطور نیست که دستوپابسته باشند؛ بنابراین چیزهای دیگری مثل تمرین، دقت، تکنیک، تاکتیک و مسائل روانشناسی وارد میشوند. آنجا دیگر بحث شانس مطرح نیست. پیمان فخری با ارزیابیهایی که از تیمش دارد، امیدوار است مدال بگیرند که اگر بگیرند، واقعا اتفاق بزرگی افتاده است. یک رشته تیمی ما روی سکو رفته و این خیلی مهم است. عابدینی هم عضوی از این تیم است و تیم کلا خوب است. محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، میگفت هدفش این است که برای توکیو جزء چهار تیم برتر مسابقات قرار بگیرند. شما چه نظری دراینباره دارید؟ والیبال مثل همین شمشیربازی است. با همه تیمهایی که طرازاول هستند، مسابقه داده و برد و باخت داریم. از برزیل تا روسیه و ایتالیا و لهستان. والیبال ما یک موقع که به ژاپن و چین و کره میرسید، میباخت. میدانست خبری از برد نیست؛ اما الان در دنیا قد علم کرده است؛ پس باید در لیگ جهانی عملکرد آنها را ببینیم. تأثیر مربی جدیدی را که آوردند هم در نظر بگیریم. او جزء سه، چهار مربی برتر دنیاست و در کارنامه مربیگریاش مدال جهان و المپیک دارد. همه افتخارات مهم را دارد. الکنو یک مربی عادی نیست. باید دید تأثیرش روی تیم چقدر است. خودش هم با این باور آمده که اتفاقهایی را رقم بزند. بسکتبال هم پیشبینی این را کرده که از گروه صعود میکند. اگر این کار را بکنند که واقعا کار مهمی انجام دادهاند. تیم بسکتبالمان هم خوب است. شما یکی از مقامات ارشد ورزش ایران در دادگاه حکمیت ورزش بودید. به نظرتان تعلیق جودو به کجا میرسد؟ به نظر من رأیی که راجع به جودوی ما دادند، دوپهلو است؛ رأی قاطعی نیست. هم نمیخواهند رأی تعلیق بدهند، هم نسبت به تصمیمات ما اعتراض دارند. همانجا هم از نوع برخوردشان معلوم بود. گفتند با فدراسیون جهانی جودو توافق کنید هر توافقی بینتان صورت گرفت، ما آن را اعلام میکنیم. در هیچ محکمهای اینطور رفتار نمیکنند. 9 ساعت حرفهای طرفین را شنیدند، بعد توپ را انداختند در زمین دو طرف. به نظر من فدراسیون جهانی بیش از حد روی این قضیه پا گذاشته و حساس است. به نظرتان میتوانیم به تعداد سهمیههای المپیک قبلی که 63 مورد بود، برسیم؟ روی این قضیه نباید حساس بود که ما چه تعداد سهمیه میگیریم. دو سهمیه کمتر یا بیشتر در مقایسه با دوره قبل نمیتواند دلیل باشد. یادتان باشد تعداد سهمیهها در این دوره کم شده. کشتی از هشت وزن، شش وزن شده. در عوض سهمیههای باقیمانده را به رشتههایی دادند که ما در آنها فعالیتی و بستری نداریم؛ مثل بیسبال، صخرهنوردی و موجسواری. شما باید نکتههای مثبت را هم ببینید. والیبال، فوتبال، بسکتبال، هندبال، بیسبال، هاکی و واترپلو رشتههای تیمی میدانی مهم المپیک هستند. کشور ما توانسته بین 12 تیم برتر دنیا در والیبال و بسکتبال سهمیه بگیرد. به نظر من این خیلی کار مهمی است. من نه میخواهم به رئیس فدراسیون امتیاز بدهیم، نه به وزارت ورزش. این برای کل ورزش خوب است. حتما رونقی برای ورزش به دنبال خواهد داشت. در کل تعویق المپیک به خاطر کرونا به ضرر ما تمام شد یا به سودمان؟ من میتوانم بگویم کرونا برای ما یک فرصت بود. مثلا درباره ورزشکارانی مثل حسن یزدانی، حمیده عباسعلی و سهراب مرادی که شانس مدال هستند، این فرصت را به وجود آورد تا بتوانند در یک بازه زمانی کافی به درمان مصدومیتهایشان برسند. اگر المپیک سال گذشته برگزار میشد، معلوم نبود که این نفرات بعد از عمل جراحی به المپیک برسند یا اگر میرسیدند، دوره نقاهتشان خیلی فشرده میشد؛ بنابراین باید بگوییم فرصت خوبی شد تا با خیال راحت برای المپیک آماده شوند؛ اما در مجموع تعویق المپیک به همه ورزش دنیا ضرر زد که برای ما هم خوب نبود. و در آخر درباره پنجمین تجربه حضور خودتان بهعنوان سرپرست کاروان در بازیهای المپیک بگویید. احساستان را میگویید؟ من آمدم کار کنم. این افتخار است که آدم بتواند خدمت کند. اگر اصراری نبود خیلی تمایلی نداشتم که باز هم سرپرست کاروان شوم؛ اما متأسفانه بعضیها با این موضوع خیلی خوب برخورد نکردند. یعنی چه که میگویند مرد رکورددار المپیک. من از شما سؤال میکنم که در المپیک 1948 سرپرست کاروان ایران چه کسی بوده؟ نمیدانید. اگر این سؤال را از همینهایی که انتقاد میکنند، بپرسید هم نمیدانند. میخواهم بگویم هیچوقت اسمها نمیماند. مهم نتیجه و افتخاری است که برای کشور میماند. انتقاد خیلی خوب است؛ اما تمسخرکردن از لحاظ اخلاقی اصلا کار پسندیدهای نیست. من اگر پنج بار انتخاب شدم، اشکالی در آن وجود دارد، بیایند اشکالش را بگویند.