یک دموکرات میانهرو مانع یکهتازی حزب دموکرات در سنا
جو علیه جو
پیروزی حزب دموکرات در انتخابات میاندورهای سنا در ایالت جورجیا باعث شد تا دو حزب دموکرات و جمهوریخواه هرکدام با 50 کرسی دوره جدید سنا را آغاز کنند و در چنین شرایطی رأی «کامالا هریس»، معاون جو بایدن، رئیسجمهور دموکرات ایالات متحده، میتواند در زمان برابری آرا به کمک دموکراتها بیاید و کفه ترازو را به سود آنها سنگینتر کند. شاید در نگاه اول رأی «هریس» کلیدی و تعیینکننده به نظر برسد؛ اما تحولات چهار ماه ابتدایی حضور بایدن در کاخ سفید و آغاز به کار دوره جدید سنا نشان میدهد که چهره تعیینکننده سنا نه کامالا هریس، بلکه «جو منشن»، سناتور ویرجینیای غربی و «کریستین سینما»، سناتور آریزونا هستند که بهظاهر در اردوی دموکراتها قرار دارند؛ اما رأی آنها به برنامهها و طرحهای حزب دموکرات بههیچوجه تضمینشده نیست و میتواند در رأیگیریهای جنجالی، ورق را به سود جمهوریخواهان برگرداند. دراینمیان موقعیت جو منشن تعیینکنندهتر از «کریستین سینما» دیگر سناتور دموكرات است. منشن سناتوری ایالتی است که دونالد ترامپ رئیسجمهور سابق آمریکا توانست در انتخابات نوامبر گذشته بیش از 70 درصد آرای آن را کسب کند تا ویرجینیای غربی همچنان بهعنوان پایگاه وفادار به ترامپ و جمهوریخواهان باقی بماند. با وجود اینکه کریستین سینما هم از ایالتی بهعنوان سناتور دموکرات راهی سنا شده که حتی چهرههای جمهوریخواه شاخص آن ایالت از جمله «جان مک کین» فقید و «جف بلیک» اختلافهایی اساسی با ترامپ داشتند؛ اما اختلافهای اخیر او با دموکراتها و نزدیکی مواضعش به جمهوریخواهان، حزب دموکرات را نگران کرده است؛ اما این نگرانی به اندازه هراس دموکراتها از همحزبی او از ویرجینیای غربی نیست. توجه دموکراتها و کاخ سفید درحالحاضر متوجه جو منشن است که نفوذ بالا، سابقه سیاسی و جایگاه تعیینکنندهاش در سنایی که این بار هر دو حزب 50 سناتور در آن دارند، باعث شده تا دموکراتها برای تصویب هر برنامه و طرح خود ابتدا نظر مثبت منشن بهظاهر دموکرات را جلب کنند. مخالفت منشن با افزایش حداقل دستمزدها به ساعتی 15 دلار که با حمایت سناتور برنی سندرز چپگرا ارائه شده بود، اولین مانع مهم در مسیر برنامههای حزب دموکرات بود و در نهایت باعث شد بسته تحریک اقتصادی 1.9 هزار میلیارد دلاری برای مقابله با تبعات کرونا از دستور کار خارج شود. پس از آن هم مخالفت منشن با افزایش محدودیتها برای خرید و مالکیت سلاح گرم است که مجلس نمایندگان آمریکا آن را در پی دو کشتار در یک ماه اخیر در ایالتهای جورجیا و کلورادو، تصویب کرده بود، حتی مانع از طرح این موضوع در سنا از سوی حزب دموکرات شد. یکی دیگر از برنامههای کلیدی جو بایدن و حزب دموکرات بازسازی زیرساختهای اقتصادی ایالات متحده است. براساس آمار منتشرشده، ایالات متحده در دهههای اخیر در توسعه و بازسازی زیرساختهای خود بسیار ضعیف عمل کرده و از این نظر از بسیاری از اقتصادهای پیشرفته جهان عقب افتاده است. یکی از مهمترین وعدههای انتخاباتی جو بایدن، توسعه و بازسازی زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی آمریکا بود و او قصد دارد این پروژه عظیم را که میتواند فرصتهای شغلی زیادی هم ایجاد کند، هرچه زودتر کلید بزند؛ اما در مسیر اجرائیشدن آن باز هم با مانع جو منشن روبهرو شده است. بایدن در روزهای گذشته با سفرهای ایالتی مختلف قصد دارد افکار عمومی را با طرح دو هزار میلیارد دلاری خود برای بازسازی و توسعه زیرساختها همراه کند تا بتواند با فشار افکار عمومی، سنا را مجاب به تصویب این طرح بلندپروازانه کند؛ اما منشن سناتور دموکرات ویرجینیای غربی گفته است که این طرح باعث افزایش مالیات نهادها و بنگاههای اقتصادی خواهد شد و حاضر به حمایت از آن نیست. رئیسجمهور آمریکا که میخواهد به هر قیمت که شده، طرح اصلاح زیرساختها را تصویب کنند، در حال رایزنی با جمهوریخواهان میانهرو هستند تا با کسب نظر مثبت آنها، مخالفت جو منشن را بیاثر کنند. از طرف دیگر تعدادی از سناتورهای دموکرات هم با ایجاد اصلاحات در بخش تأمین بودجه این طرح، امیدوار به همراهکردن سناتورهای جمهوریخواه هستند. منشن در میانه این اقدامات با هدف فشار بر جمهوریخواهان برای عقبنشینی انجام میشود. اگر رقبای بایدن در نهایت مصالحه نکنند، جو منشن و دیگر دموکراتهای میانهرو که در انتخابات ریاستجمهوری از بایدن حمایت کردهاند، نیاز به پوششی سیاسی برای پذیرش این طرح دموکراتها دارند. جو منشن که برای رسیدن به جایگاه امروزی خود حدود 40 سال تلاش کرده، در هفتههای گذشته در گفتوگوها و مقالات خود شرط خود برای پذیرش این طرح را اعلام کرده است: ایجاد وفاق دوحزبی. منشن پنجشنبه گذشته در مقاله خود در روزنامه واشنگتنپست نوشت: «دموکراتهای سنا باید از وسوسه کنارگذاشتن همکاران جمهوریخواه برای تصمیمگیری درباره موضوعات مهم ملی صرف نظر کنند. از طرف دیگر، جمهوریخواهان هم مسئولیت دارند تا نه گفتن را متوقف کنند و در یافتن راهحل واقعی با دموکراتها مشارکت کنند». این دیدگاه میانهروی منشن را در بسیاری از دیگر مسائل نیز میتوان شاهد بود. «کریستوفر جی ریگان»، قائممقام سابق حزب دموکرات در ایالت ویرجینیای غربی، بهتازگی در یادداشتی در آتلانتیک درباره جو منشن نوشت: «در حدود 20 سال گذشته، هم در مقام مخالف جو منشن و هم بهعنوان حامی و همحزبی با او کار کردهام. باید اعتراف کنم که پیشداوریهای نادرست زیادی درباره منشن وجود دارد و دلیل آن هم این است که منشن مانند برنی سندرز یا راند پال از ایدئولوژی خاصی پیروی و دفاع نمیکند؛ بلکه بیشتر به محبوبیت یک طرح یا لایحه توجه میکند و تنها براساساین و نه بر مبنای مواضع و دیدگاههای حزبی به آن رأی مثبت یا منفی میدهد». مایکل کروس و بورس ایورت، گزارشگران پولیتیکو هم این نگاه را تأیید میکنند: «جو منشن حامیان و مخالفان زیادی دارد و علت اصلی حمایتها، اعتقادش به عملگرایی است؛ اما بسیاری از منتقدان او هم میگویند جو منشن به این علت گاهی از دموکراتها و گاهی از جمهوریخواهان حمایت میکند که میخواهد همیشه در صحنه سیاسی باقی بماند. منشن عملگرایی را به دیدگاه آرمانی و حزب ترجیح میدهد. در سابقه مواضع او میبینیم که به اولین فرماندار دموکراتی تبدیل شد که هم مخالف سقط جنین بود و هم حامی آزادی مالکیت اسلحه و هم مدافع کاهش مالیات؛ مشخصاتی که همچنان باقی مانده و او را به چهرهای تبدیل کرده که نمیتوان آن را یک دموکرات سرسخت دانست. چنین چهرهای اکنون نقش کلیدی را در سنا ایفا میکند؛ حتی کلیدیتر از کامالا هریس.