جوجه‌های یک‌روزه پشت دیوار فساد
محمدرضا رسولي
«برآورد تولید جوجه یک‌روزه از نیاز کشور بالاتر بوده و متأسفانه در سایه نبود نظارت، برخی از واحدهای مرغ مادر، با وجود دریافت نهاده با نرخ دولتی، بخش زیادی از جوجه‌های یک‌روزه تولیدی خود را از سیستم توزیع دولتی خارج کرده و به‌صورت قاچاق، از کشور خارج می‌کنند که این موضوع می‌تواند التهاب مجدد بازار مرغ را در پی داشته باشد. درحالحاضر واحدهای تولیدی مرغ که باید نیاز کشور را تأمین کنند، برای تأمین جوجه یک‌روزه دچار مشکل شده‌اند. قیمت مصوب جوجه یک‌روزه چهارهزارو 200 تومان است اما متأسفانه درحالحاضر واحدهای مرغداری، جوجه یک‌روزه را حتی با قیمت شش‌هزار‌و 200 تومان هم نمی‌توانند تهیه کنند و اگر در ۱۵ تا ۲۰ روز آینده برای این موضوع فکری نشود، بازار مرغ دچار التهاب خواهد شد». اینها گوشه‌ای از اظهارات قابل‌تأمل حبیب‌الله اسدنژاد، نایب‌رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی مرغ گوشتی کشور است که به‌تازگی ایراد شده است. ایشان از کمبود و گران‌شدن جوجه یک‌روزه به دلیل خروج غیرقانونی از کشور سخن گفته و از دستگاه‌های نظارتی درخواست کرده جهت جلوگیری از بحرانِ تولید در داخل کشور، به این موضوع ورود کنند. اما پرویز اوسطی، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس، نظر دیگری دارند. از دیدگاه ایشان «جوجه‌های یک‌روزه در استان‌های مرزی و در قالب کولبری قاچاق می‌شوند و گزارش دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی حاکی از آن است که تعداد جوجه‌های یک‌روزه که قاچاق می‌شود خیلی قابل‌توجه نبوده و قابل‌کنترل و مدیریت است!». به اعتقاد کارشناسان، تخصیص ارز چهارهزارو۲۰۰ تومانی به این بخش و عدم نظارت کامل و دقیق، عامل به‌وجود‌آمدن شبکه نفوذ، دلالی و سودجویی شده است و مصادیق این دلالی‌ها و سودجویی‌ها در کشور ما فراوان است. روشن است که فساد خود به خود رفع نمی‌شود. اگر لیست کسانی که در طول سال‌های اخیر ارزهای دولتی، پست‌های دولتی، وام‌ها و امتیازات دولتی را گرفتند، منتشر می‌شد، کار به اینجا نمی‌کشید. اگر خواهان جامعه‌ای به دور از ویژه‌خواری، رانت‌خواری، آقازادگی و خویشاوند‌سالاری هستیم، باید با آزادسازی حریم‌های ممنوعه، مانع از بروز فساد شویم. در جامعه ما هیچ‌کس و هیچ نهادی عاری از خطا و اشتباه نیست. جلوگیری از قاچاق جوجه‌های یک‌روزه اقدامی فوری است که باید به‌سرعت توسط مسئولان مربوطه صورت بگیرد. نظارت و رصد بر این حوزه و شناسایی عاملان آن، کار سختی نیست. شایسته است که مسئولان به این نکته مهم توجه ویژه داشته باشند که مشکلات مردم باید به‌صورت واقعی و ریشه‌ای حل شود. توسعه پشت دیوارهای فساد است و بدترین شکنجه برای انسان این است که از فساد آگاه باشد اما بر اصلاح آن قادر نباشد.