غیرقابل باور بود که روحانی رأی بیاورد

ایلنا: سید‌حسین نقوی‌حسینی با ترسیم شرایط قبل از انتخابات دوره یازدهم گفت: در سال ۹۱ و ۹۲ شرایط سختی بر کشور حاکم و تحریم‌ها تشدید شد و به قول خودشان تحریم‌های فلج‌کننده را اعمال کردند و از سوی دیگر اختلاف در اردوگاه نیروهای انقلاب ایجاد و کاندیداهای متعددی وارد عرصه شدند. البته اوایل، همه تصور می‌کردند که در انتخابات در نهایت وحدتی ایجاد شود؛ اما نامزدهای جبهه انقلاب تا پایان ایستادند که موجب متفرق‌شدن رأی‌ها شد. سیدحسین نقوی‌حسینی، از نمایندگان پیشین مجلس، در برنامه مجری با بیان اینکه آقای روحانی از ابتدا مطرح نبود، افزود: آن زمان بحث مرحوم هاشمی‌رفسنجانی خیلی پررنگ بود و افراد دیگری مانند عارف حضور داشتند. بعد از اینکه هاشمی‌رفسنجانی تأیید نشد، به‌تدریج روحانی مطرح شد و غیرقابل باور هم بود که بتواند رشد این‌چنینی داشته باشد. ایشان بعد از مجلس پنجم خیلی بروز و ظهور نداشت. ایشان عضو شورای عالی امنیت ملی بود و در مرکز بررسی‌های استراتژیک اقداماتی انجام می‌داد؛ اما کسی باور نمی‌کرد که رأی بیاورد. وقتی اصلاح‌طلب‌ها به کمک او آمدند، از‌آنجایی‌که تجربه سال ۸۴ را داشتند که کروبی، هاشمی، معین و افراد متعددی پای کار بودند و آرای‌شان تقسیم شد؛ بنابراین این بار تصمیم گرفتند به فرد واحدی رأی دهند. به گفته او، اصلاح‌طلب‌ها به اذعان خودشان وقتی دیدند عارف پایگاه رأی لازم را ندارد، از روحانی حمایت کردند؛ روحانی آن زمان در اردوگاه اصلاحات مطرح نبود؛ ولی وقتی اجماع بر روی او اتفاق افتاد، با یکدیگر همراهی کردند. از این موضوع می‌توان این نتیجه را گرفت که اصل در انتخابات برایشان این است که قدرت را در دست بگیرند. وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی اذعان کرد: آنها درست انتخاب کردند؛ چراکه اگر عارف بود، نمی‌توانست در مرحله اول مرزی و ناپلئونی رأی بیاورد. روحانی از قبل انقلاب معروف و خطیب توانمندی بود. انتخابات با توده‌های مردم است و فقط نباید از قشر خاص تحصیل‌کرده صحبت کرد. یکی از ویژگی‌های روحانیون این است که با توده‌های مردم ارتباط برقرار می‌کنند و روحانی نیز واژه‌سازی‌هایی که داشت مانند دوگانه حقوق‌دان و سرهنگ یا چرخ اقتصاد و حمله گاز‌انبری و از سوی دیگر رأیی که از بدنه اصولگرایی داشت، موجب موفقیت او شد.