حمایت اینستاگرامی مسئولان به دردم نمی‌خورد

دختر نوجوان ایرانی که توانسته است برای تنیس ایران تاریخ‌ساز شود، می‌گوید که با هزینه شخصی راهی تورنمنت‌های بین‌المللی می‌شود.

به گزارش ایران ورزشی، با نتایج درخشانی که در تور جهانی زیر 18 سال به دست آورد، در جمع 100 تنیسور برتر دنیا قرار گرفت تا هم اعتباری را برای خود به دست آورد، هم برای اولین بار یک ایرانی را به این عنوان برساند. او در حالی در رده 87 دنیا قرار گرفت که تاکنون هیچ یک از بازیکنان ایرانی موفق به کسب این عنوان نشده‌اند. قرار گرفتن در جمع 100 بازیکن برتر دنیا، فرصتی شده تا مشکات‌الزهرا صفی به رقابت‌های معتبر گرند اسلم جوانان راه پیدا کند، رقابت‌هایی که مشکات از آنها به‌عنوان المپیک یاد می‌کند. به بهانه این موفقیت دقایقی با این دختر تنیسور همکلام می‌شویم و همین همکلامی کافی است تا بدانیم که مشکات به جز خانواده و مربیانش، هیچ حامی در این مسیر نداشته است و حالا منتظر است تا شاید اسپانسری برای او پیدا شود.

قرار گرفتن جزو 100 نفر برتر دنیا، موفقیتی است که نباید راحت به دست آمده باشد.

اصلاً راحت نبود. مسابقات ITF به‌صورت مرتب در سال برگزار می‌شود. بازیکنان به‌صورت آنلاین ثبت‌نام می‌کنند و به نسبت امتیازی که دارند، به رویدادهای مختلف دعوت می‌شوند. نتیجه هر ورزشکار در هر رویداد روی امتیازش تأثیر می‌گذارد. من هم در سال 2021 در هفت فینال حاضر بودم که از این هفت فینال در شش مسابقه اول شدم. این رقابت‌ها، گریدهای مختلف دارد. برای مثال در مسابقه قزاقستان که گرید 2 داشت، قهرمان شدم که این نتیجه هم برای اولین بار رقم خورد. این نتایج کمک کرد که به رنکینگ زیر 100 برسم که این عنوان هم برای اولین بار به دست می‌آید.

حضور در این رقابت‌ها، به‌صورت شخصی بوده یا در قالب تیم ملی و با حمایت فدراسیون انجام شده است؟

قاعدتاً حضور در یک رقابت در قالب تیم انجام می‌شود و من هم با حمایت خانواده‌ام و زیر نظر مربیانم در این رقابت‌ها شرکت کردم اما اینطور نبوده که فدراسیون حمایتی کند. من در تمام رقابت‌ها به‌صورت شخصی و با هزینه خودم شرکت کردم و فدراسیون هیچ حمایتی از من نکرده و اسپانسری هم نداشتم. تمام هزینه‌هایم از مربی، تغذیه، اردو و... را خانواده‌ام پرداخت کرده‌اند و حتی در این مدت کمک نشده که اسپانسری پیدا کنم.

در بخش مربی چطور؟

6 - 5 سال است که آقای صدری، مربیانی از کرواسی را جذب کرده که من به همراه تعدادی دیگر از بازیکنان زیر نظر این مربیان کار می‌کنیم. که آنها هم در رده جوانان هستند. مثل سینا مقیمی.

همین نشان می‌دهد که اگر مربیان خوب برای نوجوانان تنیس جذب شود، ما در این رشته هم می‌توانیم به نتیجه برسیم.

همینطور است. ما نشان داده‌ایم که اگر حمایت شویم، حرف برای گفتن داریم. اما هر کاری لازم است را خودمان انجام می‌دهیم. شاید پیش آمده باشد که بعد از موفقیتی، در حد حرف ما را تشویق کنند یا مثلاً پستی در اینستاگرام بگذارند اما پست تشویقی در اینستاگرام به درد ورزشکار نمی‌خورد و به معنای حمایت نیست. من حمایت را زمانی می‌خواهم برای حضور در یک مسابقه، تک تک کارهای مقدماتی را خودم و خانوده‌ام انجام می‌دهیم.

این موضوع در مورد تنیسورها مطرح است که از خانوده‌های متمول هستند. شاید به همین خاطر مسئولان فدراسیون هم در مورد اعزام‌های اینچنینی حمایت نمی‌کنند.

در مورد من که اینطور نیست. ضمن اینکه هر بخشی وظایف خودش را دارد. من از خانواده متوسطی هستم و شرایط مالی خانواده‌ام، معمولی است. حضور در این تعداد مسابقه، پدر و مادرم را به زحمت می‌انداخت اما آنها به خاطر عشق و علاقه‌ای که دارند و می‌خواهند من موفق باشم، همه تلاش‌شان را انجام دادند. از پیگیری‌ها برای ویزا گرفته تا بقیه مقدمات سفر را خودمان انجام دادیم. فشار و استرس زیادی را متحمل شدیم و بعضی اوقات، تا لحظه آخر، هیچ چیزی درست نبوده اما بالاخره انجام شده است. اگر شرایط به گونه دیگری بود و اسپانسر داشتم، می‌توانستم در مسابقات بیشتری شرکت کنم و الان می‌توانستم رنکینگ 14 باشم اما فکر می‌کنم رده 87 آن هم در شرایطی که هیچ پشتوانه‌ای نداشتم، اتفاق خوبی است.

فدراسیون تلاش می‌کند که مجوز حضور تنیس در بازی‌های آسیایی را بگیرد. فکر می‌کنی بهتر است فدراسیون تمرکزش را روی این موضوع بگذارد یا شرایط حضور تنیسورهای نوجوان و جوان را در رقابت‌های معتبر برای بهتر شدن رنکینگ‌شان انجام دهد؟

من در رده خودم، رنک یک آسیا بودم اما چه اتفاقی افتاد. متأسفانه فدراسیون تمرکزش را روی موضوعی می‌گذارد که در رشته ما شاید خیلی اهمیتی ندارد. من با قرار گرفتن در این رده، سال آینده می‌توانم در چهار گرنداسلم که در استرالیا، فرانسه، انگلیس و امریکا برگزار می‌شود، شرکت کنم و از حالا همه تمرکزم برای این رویدادهاست.