کمبود قانون داریم، وجدان چطور؟
مرسده نادری . عضو انجمن زنان کارآفرین
شرایط تحریم بر کسی پوشیده نیست اما شرایط سوءاستفاده از شرایط تحریم هم بر کسی پوشیده نیست.
با توجه به اینکه همیشه حساسیت در مورد سلامت مردم بالا بوده یا دستکم این ادعا وجود داشته که روی کیفیت درمان کوتاه نمیآییم، این پرسش پیش میآید که چه میزان کنترل در این زمینه صورت میپذیرد. اینروزها شاهد هستیم که انواع و اقسام فاکتورهای کنترلی در وزارت بهداشت روی شرکتهای مجاز اعمال میشود تا با ارائه مدارک استانداردهای بینالمللی از اینکه کالایی با استاندارد موردنیاز با سلامت مردم مطابقت داشته باشد، اقدام به ورود کالا کنند. ولی آیا این کنترل روی فروشندگان غیرمجاز و کالای قاچاق هم صورت میگیرد و آیا اصولا روشی برای کنترل مصرف کالای قاچاق وجود دارد؟ متأسفانه کنترلی در این زمینه مشاهده نمیشود و کار به جایی رسیده است که نهتنها افراد متفرقه با واردات قاچاق بهصورت مسافری یا غیرمسافری و با لنج و... نسبت به واردات غیرمجاز کالاهای بدون استاندارد اقدام میکنند بلکه سایتهای فروش اینترنتی هم بهصورت علنی این کالاها را برای فروش به عموم تبلیغ میکنند و جامعه نیز با این پندار که کالا از فیلترهای وزارت بهداشت گذشته، اقدام به خرید کالای تقلبی که ارزانتر است، میکند که متأسفانه نتیجه آن آسیب به سلامت مردم است. از جمله مواردی که کالای غیراستاندارد در دندانسازی به کار میرود و احتمال زیاد دندانپزشکان و دندانسازان از آن بیخبرند، پودر زیرکونیاست. پودر زیرکونیا از ساخت کاسههای سرویس بهداشتی تا کاشی کاربرد دارد اما نوع پزشکی آن در دندانپزشکی و برای ساخت دندان به کار میرود. حال این امکان وجود دارد و اتفاق میافتد که از زیرکونیای صنعتی در مواد دندانپزشکی استفاده شود که سرطانزاست و باعث فرسایش تدریجی دندانهای اصلی نیز میشود. درواقع متأسفانه هر پودری که سفید باشد و استحکام داشته باشد، برای ساخت دندان و استفاده در دهان مریض استفاده میشود. غافل از خاصیت سرطانزایی این پودرها برای بیمار و تکنيسین دندانسازی و تا حدی هم دندانپزشک.طبعا عدم اطلاع دقیق از معایب این محصولات و قیمت پایینتر آنها دلیل رجوع به زیرکونیای غیراستاندارد است اما فکر میکنید برای چه مقدار صرفهجویی این انتخاب نادرست اتفاق میافتد؟ یک بلوک زیرکونیای با استاندارد پزشکی درحالحاضر حدود یکمیلیونو ۵۰۰ هزار تومان قیمت دارد. درحالیکه نوع ارزان آن که از محل نامشخص وارد میشود و معلوم نیست از چه نوع موادی تشکیل شده، حدود ۹۰۰ هزار تومان است. با توجه به اینکه از هر بلوک زیرکونیا میتوان حدود ۲۵ واحد دندان تهیه کرد، با یک تقسیم ساده مشخص میشود روکش دندان با استفاده از کالای پزشکی استاندارد حدود ۶۰ هزار تومان هزینه دارد و در مقابل استفاده از زیرکونیای فاقد استاندارد و معمولا از مبدأ چین بین ۳۵ تا ۴۰ هزار تومان میشود؛ درست متوجه شدید، فقط ۲۰ هزار تومان تفاوت. یعنی روزانه تعداد زیادی روکش دندانی با کالای سرطانزا برای مردم استفاده میشود که قیمت آن فقط ۲۰هزار تومان با کالای باکیفیت تفاوت دارد. آیا این تفاوت قیمت ناچیز توجیهی دارد که دست سوداگرانی که بیضابطه به فروش این اقلام میپردازند باز باشد و بی هیچ کنترل و ضوابطی کالایی را به فروش برسانند که نه بیمار از زیان آن باخبر است نه تکنيسین دندانسازی و نه دندانپزشک؟ در این زمینه بازار قاچاق بسیار گرم است و کنترلی هم نیست. در غیر اینصورت چنین کالاهای غیراستانداردي مجال ورود پیدا نمیکند. شگفتآور نیست اگر فروشندگان این نوع زیرکونیا برای موارد شخصی یا قوموخویش نزدیک خود از زیرکونیای صنعتی استفاده نکنند؛ در واقع مرگ خوب است اما برای همسایه! پیشگیری از فروش و توزیع این نوع کالاها پیگیری و کنترل جدی از سوی مسئولین را میطلبد.
شرایط تحریم بر کسی پوشیده نیست اما شرایط سوءاستفاده از شرایط تحریم هم بر کسی پوشیده نیست. با توجه به اینکه همیشه حساسیت در مورد سلامت مردم بالا بوده یا دستکم این ادعا وجود داشته که روی کیفیت درمان کوتاه نمیآییم، این پرسش پیش میآید که چه میزان کنترل در این زمینه صورت میپذیرد. اینروزها شاهد هستیم که انواع و اقسام فاکتورهای کنترلی در وزارت بهداشت روی شرکتهای مجاز اعمال میشود تا با ارائه مدارک استانداردهای بینالمللی از اینکه کالایی با استاندارد موردنیاز با سلامت مردم مطابقت داشته باشد، اقدام به ورود کالا کنند. ولی آیا این کنترل روی فروشندگان غیرمجاز و کالای قاچاق هم صورت میگیرد و آیا اصولا روشی برای کنترل مصرف کالای قاچاق وجود دارد؟ متأسفانه کنترلی در این زمینه مشاهده نمیشود و کار به جایی رسیده است که نهتنها افراد متفرقه با واردات قاچاق بهصورت مسافری یا غیرمسافری و با لنج و... نسبت به واردات غیرمجاز کالاهای بدون استاندارد اقدام میکنند بلکه سایتهای فروش اینترنتی هم بهصورت علنی این کالاها را برای فروش به عموم تبلیغ میکنند و جامعه نیز با این پندار که کالا از فیلترهای وزارت بهداشت گذشته، اقدام به خرید کالای تقلبی که ارزانتر است، میکند که متأسفانه نتیجه آن آسیب به سلامت مردم است. از جمله مواردی که کالای غیراستاندارد در دندانسازی به کار میرود و احتمال زیاد دندانپزشکان و دندانسازان از آن بیخبرند، پودر زیرکونیاست. پودر زیرکونیا از ساخت کاسههای سرویس بهداشتی تا کاشی کاربرد دارد اما نوع پزشکی آن در دندانپزشکی و برای ساخت دندان به کار میرود. حال این امکان وجود دارد و اتفاق میافتد که از زیرکونیای صنعتی در مواد دندانپزشکی استفاده شود که سرطانزاست و باعث فرسایش تدریجی دندانهای اصلی نیز میشود. درواقع متأسفانه هر پودری که سفید باشد و استحکام داشته باشد، برای ساخت دندان و استفاده در دهان مریض استفاده میشود. غافل از خاصیت سرطانزایی این پودرها برای بیمار و تکنيسین دندانسازی و تا حدی هم دندانپزشک.طبعا عدم اطلاع دقیق از معایب این محصولات و قیمت پایینتر آنها دلیل رجوع به زیرکونیای غیراستاندارد است اما فکر میکنید برای چه مقدار صرفهجویی این انتخاب نادرست اتفاق میافتد؟ یک بلوک زیرکونیای با استاندارد پزشکی درحالحاضر حدود یکمیلیونو ۵۰۰ هزار تومان قیمت دارد. درحالیکه نوع ارزان آن که از محل نامشخص وارد میشود و معلوم نیست از چه نوع موادی تشکیل شده، حدود ۹۰۰ هزار تومان است. با توجه به اینکه از هر بلوک زیرکونیا میتوان حدود ۲۵ واحد دندان تهیه کرد، با یک تقسیم ساده مشخص میشود روکش دندان با استفاده از کالای پزشکی استاندارد حدود ۶۰ هزار تومان هزینه دارد و در مقابل استفاده از زیرکونیای فاقد استاندارد و معمولا از مبدأ چین بین ۳۵ تا ۴۰ هزار تومان میشود؛ درست متوجه شدید، فقط ۲۰ هزار تومان تفاوت. یعنی روزانه تعداد زیادی روکش دندانی با کالای سرطانزا برای مردم استفاده میشود که قیمت آن فقط ۲۰هزار تومان با کالای باکیفیت تفاوت دارد. آیا این تفاوت قیمت ناچیز توجیهی دارد که دست سوداگرانی که بیضابطه به فروش این اقلام میپردازند باز باشد و بی هیچ کنترل و ضوابطی کالایی را به فروش برسانند که نه بیمار از زیان آن باخبر است نه تکنيسین دندانسازی و نه دندانپزشک؟ در این زمینه بازار قاچاق بسیار گرم است و کنترلی هم نیست. در غیر اینصورت چنین کالاهای غیراستانداردي مجال ورود پیدا نمیکند. شگفتآور نیست اگر فروشندگان این نوع زیرکونیا برای موارد شخصی یا قوموخویش نزدیک خود از زیرکونیای صنعتی استفاده نکنند؛ در واقع مرگ خوب است اما برای همسایه! پیشگیری از فروش و توزیع این نوع کالاها پیگیری و کنترل جدی از سوی مسئولین را میطلبد.