|

شهرام هروی:

هرگز کسی را به دیگری ترجیح نداده‌ام

گفت‌وگو با شهرام هروی، سرمربی تیم ملی کاراته به خودی خود جذاب است. مردی که از زمان حضورش در این تیم بزرگ‌ترین افتخارات را برای کاراته مردان ایران به دست آورده. کسب سه عنوان قهرمانی پیاپی کومیته تیمی در جهان و آسیاچیزی نیست که به‌سادگی بتوان از کنار آن رد شد. بی‌تردید باید گفت‌ «سنسی شهرام» یکی از نقطه‌های روشن ورزش ایران در چند سال اخیر بوده است. او این روزها اما آزمون مهم‌تری از میادین جهانی را پیش‌روی خود دارد. بازی‌های المپیک 2020 توکیو جایی است که هروی نشانه گرفته تا به‌واسطه شاگردانش دست به کار بزرگ‌تری بزند. مقامات ورزش کشور آن‌قدر به کاراته امیدوارند که حتی بیشتر از کشتی، روی مدال‌های طلای این رشته در المپیک حساب باز کرده‌اند. اگر شهرام هروی بتواند در آوردگاه توکیو کارنامه موفق قبلی خود را به نمایش بگذارد، از این پس نام او در کنار بزرگانی چون محمد بنا و کوروش باقری، مربیان سرافراز المپیکی قرار خواهد گرفت. در فاصله سه ماه مانده تا آغاز بازی‌های المپیک 2020 گفت‌وگوی «شرق» را با سرمربی تیم ملی کاراته از نظر می‌گذرانید.

آقای هروی شما در یک سال گذشته سکوت عجیبی را اختیار کرده بودید که به نظر می‌رسد معنادار بود. دلیل این همه بی‌حرفی چه بود؟ اتمام کار ما در سال 98 با شیوع کرونا مصادف شد. آمدن این ویروس باعث شد ادامه مسابقات کسب سهمیه المپیک کنسل شود و در کل اتفاق خاصی هم در ورزش دنیا نیفتد و همه برنامه‌ها تحت‌الشعاع کرونا قرار بگیرد. به خاطر همین ما هم به خودمان یک مقدار استراحت دادیم تا بیشتر فکر کنیم که ببینیم باید برای المپیک و آینده چه کارهایی انجام دهیم. اخبار و اطلاعات تیم ملی را هم که همکاران در تیم ملی اعلام می‌کردند. بالاخره همیشه یک‌سری مشکلات بوده که باید بعضی وقت‌ها در سکوت و آرامش با آنها کنار آمد یا حلشان کرد. یکسری مسائل ریز هست که به خارج از کاراته مربوط می‌شود که ان‌شاءالله وقت هست و سر فرصت درباره آن صحبت خواهیم کرد. الان مهم‌ترین چیز اهدافی است که ما در سال 1400 داریم که مهم‌ترینش حضور در بازی‌های المپیک است بعد هم مسابقات جهانی و آسیایی. بالاخره زندگی در جریان است. المپیک بخشی از زندگی است. بعد از المپیک کاراته تمام نمی‌شود و ما باید از الان خودمان را برای حضوری پرقدرت در رقابت‌های آسیایی کویت و جهانی امارات آماده کنیم تا بتوانیم افتخاراتی که در گذشته داشتیم را تکرار کنیم. کسب چهارمین قهرمانی پیاپی کومیته تیمی جهان و آسیا و مدال‌آوری در پنج وزن کومیته انفرادی مسابقات جهانی هدف‌هایی است که جدای از المپیک به آن فکر می‌کنیم. ان‌شاءالله بعد از مسابقات قهرمانی کشوری نفرات دیگری به اردوی تیم ملی اضافه می‌شوند تا این اتفاقات بیفتد. روند کاراته همیشه رو به رشد بوده. نمی‌خواهیم این روند متوقف و دچار سکته شود. آن‌طور که گفته می‌شود، سکوت شما به خاطر دلخوری‌تان از مسئولان ورزش است که طبیعتا شخص وزیر یکی از آنهاست. اینکه شما کارمند سازمان بیمه تأمین اجتماعی هستید و با وجود تعهدی که در تیم ملی دارید، باید حتما سر کار اداری هم حاضر شوید. مسئولان قدمی در این زمینه برایتان برداشتند که مشکل را با بیمه حل کنند؟ من 15، 16 سال است که دارم در تیم ملی کاراته کار می‌کنم و شش سال هم هست که سرمربی تیم هستم. متأسفانه مشکل مربوط به امروز و دیروز و المپیک نیست. سال‌های سال است که دارم با آن کنار می‌آیم. همیشه هم گفتند درست می‌شود اما نشده. با اینکه خود دکتر صالحی‌امیری پیگیر شده اما در عمل اتفاقی نیفتاده. الان دیگر فرصت این حرف‌ها نیست. چیزی هم به المپیک نمانده. وزیر هم پیگیر شده ولی آن‌هم بی‌اثر بوده. من هم دیگر احتیاجی به پیگیری ندارم و برایم مهم نیست. هدفم از حضور در تیم ملی خیلی بزرگ‌تر است و همین نگرشی که دارم، باعث شده تا کم‌لطفی‌های موجود را پوشش دهد. اوضاع‌و‌احوال تیم ملی چطور است؟ تیم المپیکی همچنان باید در دو مرحله دیگر از رقابت‌های گزینشی شرکت کند تا تکلیف سهمیه‌ها معلوم شود. شرایط خوبی داریم. اردوهایمان در‌حال برگزاری است. اولین مسابقه‌ای که پیش‌رو داریم، لیگ جهانی لیسبون است. آنجا سیستم رنکینگ برای المپیک بسته می‌شود. دو بازیکن خوب ما ذبیح‌الله پورشیب و سجاد گنج‌زاده اینجا مسابقه می‌دهند. واقعا جای تأسف دارد که یکی از بهترین‌های دنیا باید حذف شوند. شعار المپیک این است که باید بهترین‌ها در این بازی‌ها شرکت کنند اما از این دو ملی‌پوش، یک نفرشان از حضور در این بازی‌ها محروم می‌شود که این‌هم به خاطر قوانین است که گریبان ما را گرفته. شاید مسئولان فدراسیون جهانی کاراته هیچ‌وقت فکر نمی‌کردند دو نفر از یک کشور در یک وزن بیایند و نفرات اول و دوم وزن‌هایشان شوند. مسابقات لیسبون برای هردو‌ این بچه‌ها مهم است. اینجا همه‌چیز به عملکرد خودشان و رقبایشان بستگی دارد. در وزن ذبیح و سجاد چهار نفر از طریق رنکینگ در المپیک شرکت می‌کنند. با توجه به اینکه این دو نفر بهترین‌های وزنشان هستند اما از هر کشور فقط یک نفر در هر وزن می‌تواند در بازی‌های المپیک حضور داشته باشد، واقعا مسیر کسب سهمیه المپیک کاراته در مقایسه با سایر رشته‌ها خیلی سخت در نظر گرفته شد. نمی‌شد برای سجاد و ذبیح فکری می‌کردید که با رفتن به یک وزن پایین‌تر یا بالاتر بتوانیم هر دو‌ آنها را برای المپیک حفظ کنیم؟ نه وزن‌ها طوری بود که نمی‌شد کاری کرد. خود این بچه‌ها آن‌قدر عاقل و حرفه‌ای هستند که بتوانند با این موضوع کنار بیایند. هر‌دو قهرمانان بزرگی هستند که دنیای کاراته هم از این قضیه متأثر است. آنها همین چند روز پیش در تورنمنت ترکیه هر‌دو مدال طلا گرفتند که نشان دادند از بهترین‌های دنیا هستند. امیر مهدی‌زاده هم که امید تیم برای شرکت در مسابقات فرانسه است. بله اینجا فقط سه نفر اول هر وزن سهمیه المپیک را می‌گیرد. امیر مهدی‌زاده همیشه نشان داده که یکی از قهرمان‌های خوب ماست. بالاخره تمام هم‌و‌غم ما هم این است که آخرین سهمیه را بگیریم و با سهمیه کامل به توکیو برویم. مهدی‌زاده یکی از پرافتخارترین کاراته‌کاران کشورمان است. حقش است که سهمیه بگیرد. ان‌شاءالله با پشتکاری که دارد و کمکی هم که ما به او می‌کنیم، این اتفاق خواهد افتاد و خرداد‌ماه سومین سهمیه را می‌گیریم. درست است که کاراته تا الان المپیکی نبوده اما رشته‌ای بوده که همیشه در دنیا آقایی کرده. با این وجود اما انتقادهایی از شما و تیمتان می‌شود که خیلی قابل هضم نیست. ریشه این نقدها چیست؟ من خیلی دوست ندارم راجع به این موارد صحبت کنیم. من قبلا هم مربی تیم ملی بودم اما واقعا از ته دل می‌گویم در این برهه‌ای که سرمربی شدم، هیچ موقع این‌قدر حمایت از تیم ملی ندیدم. ما در این شش سال جاهایی رفتیم که خوب نتیجه نگرفتیم. امکان دارد نقدی هم بشود اما در این سال‌ها، در تیم ملی به روی همه باز بوده و است. مطمئنا یکسری ایراد و اشکال داریم. حضور من در تیم ملی باعث شده که شاید از داخل این اشکال‌ها را نبینم اما دوستان از بیرون آنها را می‌بینند. اگر کسی این اشکالات را بگوید، به تیم ملی کمک می‌کند. به نظر من بازیکنان تیم ملی، بازیکنان زمان صلح هستند. مثالی در‌این‌باره می‌زنم. بچه‌های ما با رزمنده‌هایی که هشت سال برای این مملکت جنگیدند، خیلی تفاوت دارند. آنها از جانشان برای حفظ این خاک گذشتند. چه از خودشان به یادگار گذاشتند؟ مملکت و آرمان‌هایشان را. ما آنها را نمی‌شناسیم ولی به همه‌شان افتخار می‌کنیم. بازیکنان تیم ملی هم در یک سطح خیلی پایین‌تر از این عزیزان ،همین شرایط را دارند. آنها هم برای پرچم کشورشان افتخارآفرینی می‌کنند. سال‌های دیگر نیستند اما اثرشان در کشور خواهد بود. همان‌طور‌که اثر غلامرضا تختی بعد از سال‌های سال مانده است. یکی از نقاط قوتی که تیم ملی کاراته دارد، ارتباط خوب شما با ملی‌پوشان است. طوری که می‌گویند این بچه‌ها شما را خیلی قبول دارند. این اتفاق در کمتر رشته‌ای دیده می‌شود. برخی از این بازیکنان از سال86 که من مربی تیم ملی جوانان بودم، با من بودند؛ بنابراین با‌هم زندگی کردیم و بالا آمدیم. مهم‌ترین نکته‌ای که من سعی کردم در ارتباط با این بچه‌ها رعایت کنم، صداقت در کار بوده. ممکن است از بیرون نقدهایی باشد، بگویند این کار باید می‌شد. مسلما من هم به‌عنوان یک انسان کارم با عیب و نقص‌هایی روبه‌رو بوده. نمی‌شود گفت‌ همه تصمیم‌ها درست بوده اما خدای نکرده هیچ‌وقت تصمیمی نگرفتم که پشت آن نقشه‌ای بوده باشد. کسی را به کسی ترجیح ندادم. تمام تلاشم این بوده بهترین‌ها را به آسیایی و جهانی ببرم. برای آینده این تیم چه کارهایی کردید؟ تیم پرقدرتی داریم که پشت سر نفرات اصلی، بازیکنان قوی و حتی هم‌تراز زیادی وجود دارد. می‌توانیم چند تیم ملی داشته باشیم. ولی به دلیل شرایط کرونا نتوانستیم از این ظرفیت استفاده کنیم. در‌حال‌حاضر 9 تا بازیکن در اردو هستند. فدراسیون هم تمام فکر و ذکرش این بوده که از هر کسی که می‌تواند سهمیه المپیک بگیرد، استفاده کند. ما 14 بازیکن را به مسابقات اعزام کردیم. هر بازیکنی حداقل 8 تا 9 سفر رفته. فدراسیون جهانی هم یک ایراد داشت و این بود که می‌گفت فقط بازیکن‌های رنکینگ‌دار باید به لیگ‌های جهانی اعزام شوند. در نهایت اینکه تیم پرقدرتی داریم. ان‌شاءالله بعد از المپیک تلاشمان این است که دو تیم کومیته انفرادی مجزا به رقابت‌های جهانی و آسیایی ببریم. برنامه خودتان برای ادامه همکاری با تیم ملی چیست. بعد از المپیک نمی‌روید؟ من عهد و پیمانی با این بچه‌ها بستم که تا بعد از جهانی و آسیایی در تیم ملی می‌مانم. پیش‌بینی‌تان از المپیک توکیو چیست؟ به‌هرحال مسابقات در ژاپن مهد کاراته دنیاست و از همه مهم‌تر اینکه این برای اولین و آخرین بار است که کاراته در المپیک برگزار می‌شود. المپیک میدان ناشناخته‌ای برای کاراته است اما ما با دوستان زیادی در این رابطه صحبت کردیم. با دوست عزیزم بیژن مقانلو که سرمربی تیم ملی تکواندو بود و آن اتفاق در المپیک 2016 ریو برایش افتاد. حتما پیش استاد بنا می‌روم و با ایشان هم صحبت می‌کنم. از تمام تجربیات دوستان داریم استفاده می‌کنیم اما باز‌هم المپیک میدان غیرقابل پیش‌بینی برای ماست. تنها حد کاراته این است که طلا بگیرد. آن‌هم به خاطر کارنامه پرافتخاری است که دارد. کار سختی در ژاپن داریم. مسئولان خیلی به کاراته چشم امید دارند حتی بیشتر از کشتی! ا‌ن‌شاءالله افتخاراتی را که در مسابقات جهانی و آسیایی به دست آوردیم، تکرار می‌کنیم. در مورد بهمن عسگری هم توضیح می‌دهید؟ او جلوتر از همه بچه‌ها با کسب رنکینگ یک دنیا سهمیه المپیکش را قطعی کرده. بهمن یک بازیکن فوق‌العاده است. نشان داده که مثل دوست‌های عزیزش یکی از بهترین‌های جهان است. او با طلای المپیک کلکسیون افتخاراتش را تکمیل می‌کند. بهمن تنها کاراته‌کار دنیاست که طلای جوانان، امیدها و بزرگسالان جهان و قهرمانی آسیا را دارد. طلای المپیک کارنامه‌اش را قشنگ‌تر می‌کند. این‌جور که می‌گویید باید به طلای بهمن خیلی امیدوار باشیم. به همه امیدواریم.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها