سهراب هنوز با روزهای اوجش فاصله دارد

شرق: رکوردهای نه‌چندان مطلوب سهراب مرادی در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیایی تاشکند باعث شد تا کار او هم برای کسب سهمیه المپیک 2020 به مسابقات کلمبیا کشیده شود. مسابقاتی که آخرین شانس وزنه‌برداران برای صعود به توکیو است. قهرمان المپیک 2016 ریودوژانیرو که در سه سال گذشته به خاطر مصدومیت‌های پیاپی، رقابت‌های زیادی را از دست داده بود، نتوانست از طریق رنکینگ جهانی و قرارگرفتن در جمع هشت نفر اول دسته 96 کیلوگرم به سهمیه المپیک برسد. بنابراین تنها شانسی که برای المپیکی‌شدن، پیش‌روی این وزنه‌بردار قرار داشت، کسب عنوان برترین وزنه‌بردار قاره بود تا حداقل از این مسیر امتیازهای از‌دست‌رفته‌اش را جبران کند. سهراب برای اینکه برترین وزنه‌بردار آسیا در این دسته باشد باید حداقل رکورد 400 کیلوگرم و حداکثر 405 کیلوگرم را در مجموع مهار می‌کرد تا می‌توانست همین جا کارش را برای سهمیه المپیک توکیو یکسره کند. این اتفاق اما در مورد وزنه‌بردار اصفهانی رخ نداد و او تنها توانست 384 کیلوگرم را مهار کند تا گره کور دسته ۹۶ کیلوگرم ایران همچنان به کلاف سردرگم تبدیل شود. مرادی حالا تنها یک فرصت دارد و آن هم حضور در مسابقات گزینشی کلمبیاست که کمتر از 20 روز دیگر برگزار می‌شود. سهراب برای اینکه بتواند سهمیه المپیکش را قطعی کند باید در این میدان به رکورد 389 کیلوگرم برسد که دیگر جای هیچ اما و اگری را باقی نگذارد. کوروش باقری سرمربی اسبق تیم ملی وزنه‌برداری درباره وضعیت مرادی به «شرق» می‌گوید: «متأسفانه سیستم پیچیده‌ای که فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برای توزیع سهمیه‌های این دوره انتخاب کرده تأثیر خودش را روی کار همه وزنه‌برداران گذاشته است. تائو تیان چینی که رقیب اصلی سهراب بود و پیش‌بینی می‌شد وزنه‌های بالایی بزند، اصلا آماده نبود. یا وزنه‌بردار قطری که یک دسته بالاتر آمده بود نتوانست وزنه‌های خوبی را بزند. درباره سهراب هم همین ناآمادگی دیده شد. سهراب هنوز با دوران اوجش فاصله دارد. به هر حال باید منتظر بمانیم که سهراب در مسابقات کلمبیا شرکت کند. چراکه او همچنان شانس گرفتن سهمیه را دارد». نکته مهمی که درخصوص رقابت‌های کلمبیا وجود دارد این است که مرادی باید در یک فاصله زمانی کوتاه در یک مسابقه مهم دیگر شرکت کند تا بتواند اختلاف امتیاز را جبران کند. این در حالی است که سنگین وزنه‌زدن در دو مسابقه پشت سر هم برای یک وزنه‌بردار کار بسیار سختی است. باقری ادامه می‌دهد: «مطمئنا شرکت‌کردن در دو مسابقه پشت سر هم روی کار یک وزنه‌بردار تأثیر بدی می‌گذارد اما اگر قدری هوشمندانه عمل شود، می‌شود در همین شرایط دشوار هم کار را مدیریت کرد و با انتخاب وزنه‌های درست، به رکوردهایی که نیاز است رسید. ما به جز سهراب، کیانوش رستمی را هم در مسابقات کلمبیا داریم. او هم کارش خیلی سخت خواهد بود. او در مقایسه با سهراب به امتیاز بالاتری نیاز دارد. به هر حال کیانوش هم هنوز شانس دارد که سهمیه را بگیرد». جدای از سیستم پیچیده‌ای که برای مسابقات وزنه‌برداری این دوره از بازی‌های المپیک در نظر گرفته شده، ضعف وزنه‌برداری ایران در پشتوانه‌سازی باعث شده تا کادر فنی بعد از گذشت پنج سال از المپیک قبلی به قهرمانان این بازی‌ها دلخوش باشد: «کیانوش و سهراب هر دو ورزشکارانی هستند که بالای 30 سال دارند. وزنه‌برداری رشته سنگینی است و نگه‌داشتن بدن در این شرایط کار سختی است. کیانوش و سهراب همین که توانسته‌اند تا اینجای کار خودشان را آماده نگه دارند، کار بزرگی انجام داده‌اند. نمی‌گویم کار پشتوانه‌سازی در تیم ملی وزنه‌برداری انجام نشده اما ما وقتی می‌توانیم این ادعا را داشته باشیم که در بیش از نیمی از اوزان به این مهم رسیده باشیم. کشف یکی، دو نفر به معنای آینده‌سازی نیست. سن و سال بچه‌هایی مثل کیانوش، سهراب، کیاقدمی و علی هاشمی نشان می‌دهد کار خاصی انجام نشده است. متأسفانه مدیریت فدراسیون در این شش سالی که در رأس کار بوده رسالت اصلی خودش را انجام نداده. فقط رؤسای دلخواه خودش را در هیئت استانی منصوب کرده و غیرقانونی روی صندلی ریاست نشسته است». طبق قوانین جدید وزنه‌برداری ایران برای المپیک توکیو تنها دو سهمیه دارد. ایران تا به الان دو سهمیه خود را توسط علی هاشمی و علی داوودی در دسته‌های 105 و فوق‌سنگین قطعی کرده است. به این صورت که این دو وزنه‌بردار به ترتیب در رده‌های هشتم و هفتم رنکینگ جهانی هستند. کادر فنی تیم ملی وزنه‌برداری اما علاقه‌مند است یکی از این سهمیه‌ها به دو طلایی المپیک ریو تعلق بگیرد. به‌خصوص سهراب مرادی. در صورتی که داستان مسابقات قهرمانی آسیا برای کیانوش و سهراب تکرار شود بدون شک هاشمی و داوودی نماینده این تیم در المپیک 2020 خواهند بود.