|

بزرگداشت کسانی که در اولویت نیستند

نماینده كمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شوراى اسلامى در مجلس دهم

در آستانه هفته بزرگداشت مقام معلم، دوباره تعارفات معمول و سخنرانی‌ها درباره مقام معلم در سرتاسر رسانه‌ها شنیده می‌شود. آن هم در شرایطی که در هفته‌های اخیر شاهد تجمع معلمان بازنشسته و همچنین اعتراضات معلمان و فرهنگیان به وضعیت معیشتی‌شان بوده‌ایم. پیش‌تر، زمانی که در کسوت نمایندگی مجلس، افتخار حضور در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را داشتم،‌ بارها گفته‌ام که مهم‌ترین مسئله‌ای که به بهبود شرایط معلمان کمک نمی‌کند، شاید این باشد که معلمان و فرهنگیان هرگز جزء اولویت‌ها نبوده‌اند. این در حالی است که فارغ از شعارهای نخ‌نما‌شده، ما درباره حرفه‌ای صحبت می‌کنیم که وظیفه‌اش انسان‌سازی است. زیر دست معلمان فرزندانی پرورش پیدا می‌کنند که قرار است مدیران، پزشکان، مهندسان و بازرگانان آینده باشند. ما مهم‌ترین دوران زندگی‌مان را در مدرسه می‌گذرانیم. فرایند اجتماعی‌شدن کودکان ما در مدرسه و در کنار معلمان شکل می‌گیرد. در چنین شرایطی هرگز ندیده‌ایم که برنامه‌ریزی درستی برای قشری در نظر گرفته شود که به واقع مهم‌ترین وظیفه را که همان آمادگی انسان برای ورود به اجتماع و پذیرش وظایف اجتماعی است، بر‌عهده دارند.

بخش عمده‌ای از اهدافی که همیشه برای معلمان در قالب برنامه در نظر گرفته می‌شود، همیشه در سطح شعار‌های انتخاباتی باقی می‌ماند. بارها شنیده‌ایم که معیشت معلمان باید در اولویت باشد تا معلم مجبور نباشد برای کشیدن بار سنگین اقتصادی به جز کسوت معلمی، شغل دیگری هم داشته باشد. هدفی که تا‌کنون میسر نشده و متأسفانه امروز شاهدیم که با وضعیت کنونی پیش‌آمده در حوزه اقتصادی که هم‌زمانی آن با اپیدمی کرونا شرایط پیچیده‌ای را برای خانواده‌ها رقم زده است، معلمان زیر بار چرخ زندگی مانده‌اند و ما برای آنکه صدای خرد‌شدن استخوان‌هایشان را نشنویم، گوش‌هایمان را گرفته‌ایم. در دو سال گذشته زندگی معلمان با بحران‌های متعددی گره خورد. آموزش آنلاین در دوران کرونا و خانه‌نشینی و ایجاد بستر آنلاین برای معلمانی که هنوز برای این نوع از آموزش آماده نشده بودند، تنها بخشی از مشکلاتی بود که آنها داشتند. نبود فرهنگ‌سازی در استفاده از فضای مجازی و تحقیر گویش و لهجه معلمان و اشتباهات سهوی آنها مضحکه فضای مجازی شد و قلب آنها را آزرده‌تر از پیش کرد؛ اما این فقط یک روی سکه بود؛ آنها که غم‌ نان بخش جدایی‌ناپذیر زندگی‌شان بود، با افزایش تورم ناشی از کرونا زندگی‌شان سخت‌تر شد. آنها که به صدای هیاهوی کودکان و نوجوانان عادت کرده بودند، در فضای خانه ماندند و دست از تعلیم برنداشتند. مطابق‌ آخرین آمار ارائه‌شده از سوی آموزش و پرورش تاکنون 66 معلم در ایام کرونا جان خود را از دست داده‌اند. ازطرف دیگر آموزش آنلاین نگرانی‌های جدی را برای کارشناسان حوزه آموزش ایجاد کرده است که این نوع آموزش بدون برنامه‌ریزی از پیش تعیین‌نشده چقدر روی بحث سواد دانش‌آموزان و همچنین فرایند اجتماعی‌شدن آنها تأثیرگذار است. با نگاهی به اولویت‌های تعیین‌شده برای واکسیناسیون، به نظر می‌رسد وزارت بهداشت و مسئولان امر هنوز اراده جدی برای واکسیناسیون فرهنگیان و دانش‌آموزان ندارند. این در حالی است که وعده آموزش حضوری در اول مهر داده می‌شود؛ اما برنامه‌ریزی‌های خود وزارت بهداشت حاکی از آن است که تا عادی‌شدن شرایط راه درازی در پیش داریم. متأسفانه به نظر می‌رسد در شرایط فعلی آموزش و پرورش در میان مشکلات کوچک و بزرگی که هر روز بر سرمان آوار می‌شود، حرف آخر را می‌زند. اگر غیر از این بود، حداقل واکسیناسیون فرهنگیان را در اولویت‌ها قرار می‌دادیم تا کم‌کم شرایط حضور آنها در مدرسه مهیا شود و آرام‌آرام صدای خوش زندگی در مدارس بپیچد؛ اما تجربه نشان داده‌ است که مدرسه و معلم و آموزش هیچ وقت اولویت نیستند. ما همچنان نظاره‌گر شرایطیم. در هفته معلم پیام‌ها را دریافت می‌کنیم. شاخه گل‌ها را ارسال می‌کنیم و برای معلمان از‌دست‌رفته در دوران کرونا و آنهایی که غم نان دارند، یک دقیقه سکوت می‌کنیم؛ اما متأسفانه در اولویت‌هایمان جایی برای آنها و آموزش و پرورش نیست. معلمان عزیز روزتان مبارک!

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها