مرثیه‌خوانی مدرن

به این مرثیه مدرن گوش کنید. این روزها دوستان دردمند مطالب و عکس‌‌هایی از فاجعه انفجار در مدرسه دخترانه کابل در فضای مجازی می‌‌گذارند. اینها یک‌جور مرثیه‌خوانی است و خوب هم هست. روضه‌های سنتی بیشتر از مردم اشک می‌گیرند اما من می‌خواهم دو کلمه روضه مدرن بخوانم و به تفکر دعوت کنم: پسرم علی خبری را از سایتی معتبر ترجمه کرد و با لینکش برایم فرستاد. چکیده خبر این است که کانادا طبق تصمیمی جدید به 40 هزار فارغ‌التحصیل اقامت دائم می‌دهد. فارغ‌التحصیلان باید در‌حال‌حاضر ساکن کانادا باشند، کارمند جایی باشند و مدرک زبان ارائه کنند. جالب اینکه در همان روزهای اولیه، ظرفیت تکمیل شد و 40 هزار فارغ‌التحصیل مدارکشان را ارسال کردند. بخش دیگری از همین برنامه هم برای 20 هزار نفر است که در کانادا ویزای کار دارند و در حوزه بهداشت و درمان کار می‌کنند و همچنین 30 هزار نفری که در دسته مشاغل ضروری کار می‌کنند. جمعا شد 90 هزار نفر. خب حالا این یک قلم را مقایسه کنید با فقط یک قلم انفجار در افغانستان. امروز تعداد شهدای مدرسه دخترانه سیدالشهدای کابل به 85 نفر رسید. انفجارهای قبلی و زخمی‌ها به جای خود. وضع دختران و پسران ایرانی بهتر است؟ اینها هم زیر چرخ‌های دستگاه آموزشی و مدرک‌محور، سیاست‌های ناکارآمد، جامعه‌‌ کسل و بی‌انگیزه از دست خواهند رفت. اگر هم ترک وطن کنند، ممکن است خودشان را نجات دهند اما کشورمان از نیروهای متخصص خالی می‌شود. می‌بینید؟ حالا با این روضه سرد، فکر کنیم و دنبال چاره باشیم.