قهر با نگهبان باغ یا ندیدن گل‌ها؟
سیدشهاب‌الدین طباطبایی
واکنش‌های مخاطبان و فعالان فضای مجازی پس از حضور سپیده شبستری، همسر عبدالناصر همتی، در برنامه شبکه دو تلویزیون دور از ذهن نبود. برای نخستین‌بار یک کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری همسرش را به‌عنوان نماینده خود به صداوسیما فرستاده بود و البته او هم از پس کار برآمده بود. تا پیش از این همسران مهندس موسوی و دکتر عارف در سال‌های ۸۸ و ۹۲ شوهران‌شان را در کمپین‌های انتخاباتی و در فضایی غیر از تلویزیون همراهی می‌کردند. از یکشنبه‌شب که آن برنامه از آنتن تلویزیون به خانه‌های مردم رفت تا همین حالا که این یادداشت را می‌نویسم، بیش از حضور سپیده شبستری واکنش فعالان سیاسی زن و مدافعان حضور زنان در سیاست و اجتماع غافلگیرکننده بود؛ واکنشی معادل هیچ. کسانی که به‌عنوان پرچمدار طرفداران حضور و فعالیت زنان در جامعه شناخته شده‌اند، حاضر نشدند حتی به انعکاس این حضور هم بپردازند، ندیده گرفتند و آرام و بی‌صدا از کنارش رد شدند. گلایه‌ای از تندروهای مخالف حضور بانوان یا اصولگرایان منتقد فعالیت برابر زنان در جامعه نیست، تعجب بیشتر از رفتار دوگانه‌ای است که فعالان زن مدعی حقوق خانم‌ها در این مورد داشتند. عدم معرفی نامزد در انتخابات به دلیل عملکرد قابل نقد شورای نگهبان در باقی‌نگذاشتن کاندیدا برای طیف وسیعی از نیروهای اصلاح‌طلب و معتدل حق کسانی است که با این استدلال در انتخابات پیش‌رو فعال نیستند، گرچه در جای خود به نقد همین واکنش نیز پرداخته‌ام، اما اجازه می‌خواهم بابت ندیدن و چشم‌بستن بر حضوری که فارغ از بحث انتخابات، موضوع مورد علاقه فعالان حوزه زنان بوده کمی تعجب کنم. مگر آنکه مخاطبان این پرسش و تعجب، صراحتا اعلام کنند در شرایط عادی و داشتن کاندیدای مورد قبول در انتخابات هم این حضور موضوعی چندان قابل توجه و در خور اعتنا نبوده که بخواهند واکنشی نشان بدهند. معتقدم حتی اگر نگهبان جلوی باغ راهمان هم ندهد، بعضی وقت‌ها می‌شود از دیدن گل‌های داخل آن لذت برد و چیزکی هم درباره قشنگی‌های آنها گفت. این را البته کسی به معنای آشتی‌کردن ما با نگهبان باغ برداشت نخواهد کرد، خیالتان راحت. قهرکردن با نگهبان باعث نمی‌شود که ما با باغ هم قهر کنیم.