|

«هشتاد‌‌ و‌ دو‌ میلیون» خاطره تاریخی

به بهانه‌ نمایش آثار 50 کارتونیست در گالری ثالث

شروین پاشایی

زنده‌نگه‌داشتن هر ذره‌ای از هنر، کاری بسیار دشوار است و هر انسانی که در این مسیر تلاش می‌کند، کارش ستودنی و ارزشمند است؛ رویداد «هشتاد‌ و‌ دو‌ میلیون» به همت و تلاش آروین (داود احمدی‌مونس) برگزار شد که طبعا با وجود ویروس همه‌گیر، سختی‌هایش دو‌چندان شرایط عادی بوده، بنابراین قطعا تلاش او ارزشمند و قابل‌احترام است.

کاریکاتور برای بیشتر ما نامی آشناست، حتی اگر کمترین شناختی نسبت به هنر، به‌خصوص به این هنر داشته باشیم، با دیدن یک نقاشی فانتزی و گاه خنده‌دار از یک چهره، بلافاصله واژه‌ کاریکاتور در ذهن‌مان به صدا درمی‌آید و اگر شناخت بیشتری داشته باشیم، می‌دانیم که عمیق‌ترین و تلخ‌ترین واقعیت‌های دنیای بشری می‌تواند با زبانی طنز به تصویر تبدیل شود، کاریکاتور هم مثل تمام هنرهای دیگر موجودی زنده است و در هر گوشه‌و‌کنار این دنیا از زمان تولدش تاکنون تلاش کرده در مسیر تکاملش حرکت کند و زبان جهان معاصر خود باشد. کاریکاتورهایی که در رویداد هشتاد و دو میلیون کنار هم جمع شده‌اند، از دو منظر حائز اهمیت‌اند، از یک‌سو، می‌توان از کهنه‌کارترین کارتونیست‌ها و کاریکلماتوریست‌های ایرانی در این رویداد اثری دید -چه آنها که در این جهان نیستند و چه آنهایی که هستند- تا آثار جوان‌ترین کارتونیست‌های ایران. از سویی دیگر، آثار موجود در این رویداد، مجموعه‌ای است از کاریکاتورهای ایرانی دهه‌ 40 تا حوالی دهه‌ 80 خورشیدی، هرچند تاریخ امضای تعدادی از این آثار به ما می‌گویند که قطعا پس‌از 1380 خلق شده‌اند تا همین امروز. پس اگر به تاریخچه‌ تصویری کاریکاتور در ایران علاقه‌مندید، این بهترین فرصت است تا به سال‌های گذشته برگردید و از خاطره‌بازی در حال‌وهوای آن روزگار، مخصوصا دوران شعار گفت‌وگوی تمدن‌ها لذت ببرید. ناگفته نماند، معنایی که در تعدادی از این آثار می‌توان یافت تاریخ مصرف ندارند و در طول تاریخ بشریت به شکل‌های متفاوت بیان شده و همیشگی‌اند، اما آنچه در بیشتر آثار دیده می‌شود، از سال 1380 جلوتر نیامده و تکنیک‌ها و تصویرسازی‌ها در فضایی که از استادان پیشین به نسل بعد رسیده، در‌حال تکرار است، درواقع نوآوری‌ای که باید حاصل فرزندان عصر حاضر باشد، به چشم نمی‌آید و انگار سوژه‌ها و عنصرهای تصویری در یک زمان متوقف شده و بازتولید می‌شوند -دقیقا از همان زمانی که تکنولوژی هرروز با سرعت بیشتری در ‌حال حرکت بوده و هست و امروز تبدیل به امر جدایی‌ناپذیر زندگی‌ها شده و در تمام ابعاد جهان معاصر ما، به درست یا به غلط، بسته به انتخاب خودمان، حضور دارد- در آثار ارائه‌شده در رویداد هشتاد و دو میلیون از معاصر‌بودن خبری نیست، حتی از نیم‌نگاهی سطحی به عناصر عصر دیجیتال و جهان تکنولوژی هیچ‌چیز نمی‌توان یافت و نمی‌توان باور کرد که این آثار در 21سالی که از قرن 21 گذشته است، خلق شده باشند؛ گویی تمام فرم‌ها و خط‌و‌خطوط هم‌صدا با هم می‌گویند: زنده‌باد گذشته! با‌این‌حال ما امید داریم که این اولین رویداد طراحان طنز و کاریکاتور قرن، نقطه‌ آغاز طراحان پیش‌رو باشد برای به‌تصویر‌کشیدن و معنا‌دادن و معنا‌کردن زند‌گی در قرن معاصر. در این رویداد آثاری خواهید دید از مرتضی آذرخیل، علیرضا ابوسعیدی، مهدی احمدیان، هانی انصاری، صادق باقری، محمدعلی بنی‌اسدی، آناهیتا بنی‌اسدی، صفا بنائی، مجاهده پورشمسیان، یحیی تدین، ایلیا تهمتنی، هادی حیدری، مرضیه خانی‌زاده‌ابیانه، گلمحمد خداوردی‌زاده، احمدرضا دالوند، کامبیز درم‌بخش، کیان راد‌پویان، علی رادمند، اردشیر رستمی، کیارش زندی، آویده سلمان‌پور، پرویز شاپور، مسعود شجاعی‌طباطبایی، داود شهیدی، عمران صلاحی، محمدرفیع ضیایی، لاله ضیایی، مسعود ضیایی‌زردخشویی، احمد عربانی، جواد علیزاده، مهدی فرد، بابک قراگزلو، مهرناز کافی، حسن کریم‌زاده، مهدی کریم‌زاده، پرویز کلانتری، کیومرث کیاست، نگار متولی، فیروزه مظفری، آیدین محبوبی‌کیا، اردشیر محصص، مهدی معتضدیان، علی میرایی، سعید نوروزی، محسن نوری‌نجفی، احسان نوری‌نجفی، زینب نیکچه، پانته‌آ واعظ‌نیا و آروین هشتاد و دو میلیون تا 18 خرداد 1400 در گالری ثالث پابرجاست.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها