كار زنان، هویت آنان

جین میلر و جنیفر روبیسون دو پژوهشگری بودند كه در مدت همه‌گیری درصدد برآمدند درباره نحوه حضور مادران كارمند تحقیقاتی را انجام دهند و در گالوپ آن را منتشر كردند. هرچند اكنون به روزهای عادی‌شدن شرایط در آمریكا و اكثر كشورهای اروپایی نزدیك می‌شویم و هر روز اخباری درباره نحوه حضور كارمندان در ادارات و سازمان‌ها از چند ماه دیگر منتشر می‌شود. حتی برخی شركت‌های هواپیمایی با اخراج خلبانان خود دچار معضل شده‌اند. هرچند اوضاع جهان در حال بهبود است و به نظر می‌رسد شرایط به‌ سوی ‌عادی‌شدن پیش می‌رود، اما نباید درس‌هایی را كه از این همه‌گیری گرفته ‌شده، فراموش كرد؛ درس‌هایی كه به شیوه فعالیت زنان و موازنه بین وظایف مادری و كار آسیب‌های فراوانی زد و درعین‌حال سبب شد بار دیگر به عدم توازن جنسیتی توجه شود. این واقعیتی است دردناك كه زنان در حال اوج‌گیری در فعالیت‌های مختلف اقتصادی بودند و نام بیش از 500 زن به‌عنوان مدیرعاملان شركت‌های مهم در سراسر جهان ثبت شده بود. در خود آمریكا درحال‌حاضر، 119 زن در مجلس نمایندگان ایالات متحده و 24 زن دیگر در سنا خدمت می‌کنند و یک نفر معاون رئیس‌جمهور است. زنان با جهش پنج‌درصدی در نقش معاونان ارشد فعالیت خود را پیش می‌بردند اما از زمان ابتلا به بیماری همه‌گیر، بیش از دو میلیون زن، كار خود را از دست دادند و بیش از مردان به‌دلیل استرس و شرایط، دچار آسیب شدند. هرچند این همه‌گیری همه‌چیز را تغییر داد و شاید در آینده دیگر برنامه سنتی از هشت صبح تا 15 یك‌جانشینی عوض شود اما وضعیت كار در منزل نیز به نظر می‌رسد نمی‌تواند برای زنان سودمند باشد. داده‌های اداره آمار در آمریكا نشان می‌دهد كه در این یك سال همه‌گیری، میزان مشارکت زنان به‌عنوان نیروی کار بیش از مردان کاهش یافته است و در ماه فوریه 2.3 میلیون نیروی كار زن و 1.8 نیروی كار مرد، مجبور به ترك كار خود شده‌اند. یکی از مادران شاغل گفت: «هر کاری کردم نمی‌توانستم جلو بروم، از همه‌چیز عقب بودم، من از ایمیل‌هایم عقب‌تر هستم، از محل کارم، از ظرف‌ها، از لباس شستن! فهرست كارهایی كه نتوانستم انجام بدهم طولانی‌تر و طولانی‌تر می‌شود. هنوز هم درک اینکه یک سال گذشته چقدر سخت بود، برایم باورپذیر نیست. گاهی اوقات ناراحت هستم که شاید از این فرصت استفاده نكردم و گاهی سپاسگزارم که تمام شد». این احساسات متناقض، منطق خروج بسیاری از زنان از نیروی کار را توضیح می‌دهد؛ آنها كار خود را ترک کردند یا مجبور شدند ترك كنند؛ چراکه نمی‌توانستند این سنگینی را بر دوش خود حمل کنند. این عقب‌افتادن احساسی، بیشترین ضربه را به زن‌ها در اوج زندگی کاریشان وارد كرد؛ زنانی بالای 50 سال با درآمد متوسط بالا. گالوپ دریافت که به‌طور متوسط در سال گذشته، زنان شاغل بیشتری از مردان دچار اختلال ناشی از همه‌گیری شدند. یک زن گفت: «این شرایط سخت بوده است. سخت‌تر از هر سختی كه تابه‌حال تجربه كرده بودم». ازدست‌دادن بسیاری از زنان نیروی کار به‌ویژه در سال‌های آخر فعالیتشان ناامیدکننده است؛ زیرا تازه آن زمان است كه قرار است آنان تجربه رهبری، هدایت و مدیریت را داشته باشند و از تجربیات خود برای بهبود شرایط محل كارشان سود ببرند. هرچند این نكته‌ای قابل توجه است كه در هنگام همه‌گیری، رهبران زن موفقیت‌های بیشتری به دست آوردند و در تحقیقی كه در هاروارد بیزینس ریویو منتشر شده است، زنان از نظر همکاران خود به‌عنوان رهبران بهتری شناخته شده‌اند. هنوز جهانیان در حال ستایش جاسیندا آردن، نخست‌وزیر نیوزیلند و مت فركشتاین، نخست‌وزیر دانمارک، هستند که کشورهای خود را در این بحران، به شكل بی‌نظیری هدایت كردند. گالوپ دریافت که زنان معمولا بیشتر از مردان در کار انرژی می‌گذارند و میزان رضایت از کار آنها نیز بالاتر است. هرچند در این همه‌گیری با فرسودگی فزاینده‌ای روبه‌رو شدند و این واقعیتی انكارناپذیر و تحقیق‌شده است كه كار به زنان معنی و ارزش می‌بخشد. یکی از زنان گفت: «با تمرکز صد درصد روی کارم، بخش عمده‌ای از آنچه را که باید به‌عنوان یک شخص برآورده کنم به دست می‌آورم. من هرگز فراموش نخواهم کرد که چقدر از بازگشت از مرخصی زایمان هیجان‌زده شده و دوباره در کار خود بهترین شدم. این بخش از وجودم -‌كاركردن‌- را می‌خواهم داشته باشم تا بتوانم به اهدافم برسم». کار زنان بخش مهمی از هویت آنها را در‌بر می‌گیرد و داده‌ها نشان می‌دهد این یک منبع آرامش در مدت همه‌گیری بوده است.