در انتظار سخنگو

به گزارش روزنامه شرق، بیش از سه‌ماه از استقرار ابراهیم رئیسی در پاستور و بیش از دو ماه از تشکیل کابینه سیزدهم می‌گذرد اما هنوز خبری از انتخاب «سخنگوی دولت» نیست. حتی نام آشنایی نیز برای این پست مهم به گوش نمی‌رسد، تنها گزینه‌‌ جدی که تا این لحظه نام او به میان آمده «سپهر خلجی» است که خودش اعلام کرد توفیق حضور در دولت را نیافته است. خلجی، پیش‌تر معاونت خبری ایرنا را بر عهده داشت و در کارنامه فعالیت او کارشناس معاونت بررسی دفتر مقام معظم رهبری، تدریس در دانشکده خبر و ریاست هیئت‌مدیره یک مؤسسه پژوهشی دیده می‌شود. او از سال 90 مدیر روابط عمومی دفتر رهبری منصوب است. اولین بار عبدالله گنجی، مدیر‌مسئول روزنامه جوان از احتمال انتخاب خلجی برای سخنگویی دولت سیزدهم خبر داده اما سپهر خلجی در یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود درباره اخبار منتشر‌شده درباره حضور خود در بخش اطلاع‌رسانی دولت سیزدهم نوشت: «خبر درست بود و مدت‌ها مذاکراتی جدی در‌خصوص مقدمات این انتقال در‌حال انجام بود؛ اما با وجود لطف و عنایت بسیارِ آیت‌الله رئیسی رئیس‌جمهور محترم، سرانجام این توفیق حاصل نشد. سربازی برای نظام و انقلاب در هر سنگری افتخار است. رهبر حکیم انقلاب اسلامی در فرازی از بیاناتشان می‌فرمایند: «در جمهوری اسلامی هرجا که قرار گرفته‌اید همان‌جا را مرکز دنیا بدانید... باید با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید(۵ اسفند ۱۳۷۰)». او همچنین نوشت که: «فعلا توفیق همکاری مستقیم با دولت مردمی و خدمتگزار فراهم نشد ابراز تأسف و شرمندگی کنم؛ اگرچه کمک به دولت انقلابی به هر شکل ممکن را جزء وظایف قطعی خود می‌دانم». از ابتدای انقلاب تاکنون به‌جز دولت دوم میرحسین موسوی و دو دولت مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، بقیه رؤسای‌جمهور برای کابینه خود سخنگو انتخاب کرده‌اند. مرحوم عباس امیرانتظام و مرحوم صادق طباطبایی در دولت موقت سخنگو بودند و مرحوم حسن حبیبی، سخنگویی شورای انقلاب را برعهده داشت. بهزاد نبوی مدت کوتاهی سخنگوی کابینه شهید باهنر شد و احمد توکلی نیز سخنگویی دولت اول میرحسین موسوی را برعهده داشت.

از دولت اول سید‌محمد خاتمی، سخنگویی دولت نظم و قاعده بهتری گرفت. او حدود چهار ماه بعد از روی‌کار‌آمدن دولت اول خود، عطاالله مهاجرانی را به عنوان سخنگو برگزید. مهاجرانی اما تا آذر سال 79 در این سمت ماند. حدود چهار ماه بعد از روی‌کار‌آمدن دولت دوم خاتمی، این بار عبدالله رمضان‌زاده، عهده‌دار سخنگویی دولت اصلاحات شد و تا پایان دولت در این پست ماند. محمود احمدی‌نژاد، تنها چند روز بعد از روی‌کار‌آمدن دولت اولش سخنگوی خود را انتخاب کرد و غلامحسین الهام عهده‌دار آن شد. او پیش‌تر ‌سابقه سخنگویی در شورای نگهبان و قوه قضائیه را نیز داشت. او یک‌بار از سخنگویی رفت اما دوباره در آذر 91 به این جایگاه بازگشت تا پایان دولت احمدی‌نژاد در این سمت ماند. البته دولت احمدی‌نژاد یک سخنگوی دولت دیگر نیز داشت؛ شمس‌الدین حسینی، وزیر اقتصاد با حفظ سمت سخنگوی اقتصادی دولت هم بود.

حسن روحانی نیز کمتر از 20 روز از رفتنش به پاستور، سخنگویی دولت را به محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه‌وبودجه سپرد. نوبخت در تمام دولت اول روحانی و تا مرداد 97 نیز سخنگو بود اما ناگهان در توییتی نوشت: «از رئیس‌جمهور درخواست نمودم به‌دلیل شرایط جدید اجازه دهند همه توان خود را صرف کمک به ایشان در حوزه برنامه‌وبودجه نمایم و مسئولیت سخنگویی دولت را از دید دیگری بر عهده بگیرم که خوشبختانه مورد موافقت ایشان نیز قرار گرفت». در خرداد 98، علی ربیعی که در دولت روحانی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود اما با استیضاح مجلس برکنار شده بود، به جای نوبخت نشست. هنوز دولت ابراهیم رئیسی برای سخنگویی دولت تصمیم خاصی نگرفته است، هرچند احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد چندی پیش به‌عنوان سخنگوی اقتصادی دولت سیزدهم انتخاب شد.